De Maas

Vanuit Toul gaan we weer een stuk omhoog naar het noordelijk deel van het Canal de l'est om de Maas te bereiken. Bijna op het bovenste punt in het plaatsje Pagny sur Meuse zien we een klein kristalhelder beekje vol met forellen langs het kanaal. Dat is dus de Maas die zijn oorsprong vindt op het grote plateau van Langres en nu aan het begin staat van haar lange weg naar de Noordzee.
De 'havenmeester' in dit dorpje van 300 inwoners, een oud schipper die ook vlaams spreekt komt ons verwelkomen en trommelt s' middags nog een oud vrouwtje van de plaatselijke krant op om een foto te maken van de eerste echte sleepboot die daar sinds 40 jaar heeft aangelegd. Later komt de burgemeester nog even kijken wat daar in zijn haven ligt maar wij storen ons nergens aan en zitten in de schaduw van de pruimenbomen te genieten.
Deze kleine pruimesoort, mirabellen genaamd, is beroemd in deze streek en men bakt er heerlijke taarten van. En natuurlijk gaan de konijnen er mee de stoofpot in.

We volgen het kanaal dat ons langzaam door de Ardennen voert, soms gebruik makend van een stukje bevaarbare Maas die steeds groter en breder wordt, komen we door prachtige bijna onbewoonde streken en moeten zelfs bij gebrek aan een bakker een keer ons eigen brood bakken, wat met behulp van een pak broodjesmix prima lukt.
De nachten worden wat koeler want we zitten inmiddels al bijna in september en s' morgens voor tienen is er vanwege de zeer dikke ochtendmist niet te varen.

Slagvelden

We vinden een zeer mooie ligplaats in Verdun aan drijvende steigers met water en electra. Natuurlijk kost dat niets, en ik maak van de gelegenheid gebruik om de vesting te bekijken.
Hier in deze streek speelde het grootste bloedbad aller tijden zich af op de slagvelden gedurende de 1e wereldoorlog. De Maas en de Ardennen zijn een strategische bescherming van Frankrijk tegen zijn oude aartsvijand Duitsland.
We zien dan ook overal zware forten die op de bergen gebouwd zijn.De waterstand is hier door de droogte erg laag en soms kan er niet geschut worden en moeten we wachten.
In Consenvoie treffen we nog zo'n rottige sluis met schuine wanden, maar die nemen we zonder problemen door achter op de deur vast te maken en de schroef in zijn werk te houden.

We varen verder langzaam naar beneden en doen mooie plaatsen aan als Stenay, de abdijstad Mouzon, Sedan en Charleville.
Hier en daar zien we kleine steigers die door de plaatselijke bevolking aanglegd zijn en de pleziervaart een goede aanleg bieden.
De bergen zijn hoog en er zijn uitkijkposten om over de werkelijk schitterende omgeving uit te kijken.
Iemand beweerde dat het hier mooier is dan op de duitse rijn met zijn Lorelei etc.
Het is dan nog maar een klein stukje met een laatste tunnel naar Givet, de grensplaats met Belgie.
En net in die tunnel steekt halverwege een rotspunt uit het dak naar beneden. Mijn blauwe bord wordt met een klap van het dak geveegd en dat bezorgt mij weer een middag werk om alles recht te buigen.

In Givet is weer een prachtige haven waar we water en electra hebben voor een zeer schappelijke prijs.
We blijven hier een extra dag en nemen dan met pijn in het hart afscheid van Frankrijk. De douane schrijft ons uit en we zijn weer in Belgie.

Rechtsomkeer?

Ons tijdschema is eigenlijk behoorlijk in de war gelopen. Het is nu al bijna half september maar eigenlijk hebben we helemaal geen haast.

Ik heb steeds de neiging achterom te kijken en stel mijn vrouw voor een tankboot te zoeken, vol te gooien en rechtsomkeer te maken.

Mijn familie begint echter opstandig te worden en wil dat ik weer eens naar huis kom, dus verder maar weer met een stop in Dinant dat overigens door de toeristen vertrapt is en Huy waar ze heerlijk bier hebben op dat terrasje in het stadje.In de buurt van Luik vallen we plots midden in de smerige industrie en vluchten in een keer door naar Maastricht waar ik dit verhaal van onze reis mee wil beeindigen.

Wat hebben we geleerd?

Ik heb vele jaren alleen maar kunnen dromen van zo'n reis en nu is het dan toch werkelijkheid geworden. Zowel mijn vrouw als ik kunnen met een heel voldaan gevoel terugkijken op deze fantastische reis waar we veel van geleerd hebben. We hebben onderweg veel mensenkennis opgedaan door ontmoetingen met wereld-zeilers, aow' ers, steenrijke amerikanen, gekke engelsen en vele aardige fransen in hun leuke stille dorpjes.

Technisch gezien hadden we nagenoeg geen problemen en het nemen van de vele sluizen viel enorm mee.
De extreme hitte was vrij goed te verdragen door allerlei zonwerende voorzieningen en we hebben nooit gebrek aan drinkwater gehad want overal konden we onze tanks bijvullen.

Het is verstandig geweest zoveel mogelijk ballast te verwijderen om onze diepgang beperkt te houden tot 1.65 m. Dus.... als onze gezondheid het toelaat zouden we het best nog eens over willen doen!!!.