Franse grens

Aan de grens bij Jeumont gooi ik de bunkers weer vol met goedkope gasolie. Omgerekend 45 ct/liter! Het blijkt dat ik vanuit Utrecht slechts 530 liter verbruikt heb. Smeerolie mag je niet mee over de grens nemen in jerrycans dus ververs ik de motor en geef mijn oude olie af bij het bunkerstation.
Bij de Belgische douane geef ik het tijdelijke importformulier van de Hylke af en giet bij het onvermijdelijk aanwezige schipperscafe nog even een koude 'Jupiler' naar binnen.
Het is zinderend heet weer. We nemen een automatische brug en er duikt plots een tegenligger op, een lege spits, die ons meteen op de keien zet. Eigen schuld, ik had beter naar de marifoon moeten luisteren.
Ik meer af aan de douanekade en met mijn vriendelijkste toeristengezicht weet ik de douanier van boord te houden want het zou pijnlijk zijn geweest wanneer hij al mijn reserve voorraden gevonden gehad.

Verder gaat de tocht weer de Sambre op. En dan de vele sluisjes! Een keer hebben we er 28 op een dag gehad maar dat bleek te veel voor ons moreel.
Het kanaal Sambre a l'Oise is hier en daar zeer ondiep en smal. We varen in een geultje wat door spitsen gemaakt is en lopen een keer midden in een dorp vast tot hilariteit van de bevolking. Hoe is het mogelijk dat twee schepen elkaar hier kunnen passeren vragen we ons af.
Onze snelheid loopt terug tot 5 km/uur als we al geluk hebben en het is echt even wennen. We leren geduld te hebben en mijn vrouw is al echt geroutineerd geworden in het nemen van de sluisjes.

Automatische sluisjes

In Frankrijk komen veel automatische sluizen voor die je zelf door aan een stang te trekken kunt bedienen. Het schutproces verloopt automatisch. In veel gevallen echter treden storingen op en rijdt er iemand met een auto mee om de installaties te bedienen.De serie automatische sluizen waar wij door moeten werkt dus niet en wordt voor ons door een vriendelijke beambte bediend. Dat schiet op en levert de man een paar sigaren op. Dat is een soort smeermiddel wat de sluisdienaren sneller doet lopen.
Op veel trajecten staan de sluiswachters met elkaar in verbinding via marifoon en 27 MC zodat we overal kunnen vragen of er tegenliggers komen of wie er achter ons zit. Het is namelijk erg vervelend achter een spits te varen want die 'doen' niet meer dan 3 km/uur!

Wat ons opvalt in Noord Frankrijk is dat de industrie en daardoor ook de scheepvaart zodanig is afgenomen dat steeds meer bedrijfjes en cafe's sluiten en de bewoners van deze noordelijke streek wegtrekken. Huizen zijn in verval en cafe's gesloten. We zien dichtgetimmerde cafe's met namen als 'Cafe de la Marine' en zo.
We nemen het Lateral Canal de l'Oise en blijven een weekend in Pont l' Eveque waar we in een paradijselijk haventje liggen en genieten van het Jeu de Boules spel wat onder het genot van een glas wijn door wat dorpelingen gespeeld wordt. De mensen zijn erg vriendelijk en ik oefen mijn frans door hier en daar een praatje te maken.
Naast ons in de haven speelt zich een watersteekspel af op twee boten waar een soort verklede ridders elkaar in het water proberen te stoten. Het water is helder als kristal en we zwemmen veel vanwege de hitte die maar niet lijkt af te nemen. Onze zonnetent beschermt de roef en probeert de temperatuur een beetje in toom te houden.

Koken doe ik al weken buiten aan dek op een petroleumvergasser want binnen is dat vanwege de hitte onmogelijk. We leven al echt Frans met twee maal daags vers stokbrood en natuurlijk een vaatje wijn wat we steeds laten vullen door een plaatselijke wijnhandel. Het mooiste moment van de dag is wanneer ik in de namiddag op het achterdek de benen omhoog kan leggen en ervolgens een half stokbrood met heerlijke geitenkaas naar binnen kan schuiven. Dat geeft een echt 'Zwitserleven gevoel'!